شهيد اول از حميد فرجي

من پرستويم و مانده ز سفر بال و پرم گرچه خاکسترم اما ز غمت شعله‌ورم من سفير توام و بانگ انالحق زده‌ام آخرين کار نمازيست که بر دار برم ملک‌الموت به اعجاز سرانگشت غمت جان طلب کرد به شوق تو فقط جان سپرم شوق پرواز بود از قفس تنگ تنم تا مگر همره باد ...

( 13 اسفند 1402 ساعت 08:52 صبح )

سلام ای کربلا ای سنگرعشق ! از نسترن قدرتی

سلام ای کربلا ای سنگرعشق ! دیارلاله های پرپرعشقسلام ، ای گنج اسرارخدایی ! دیارغربت و درد و جداییسرود جاری سرخ شقایق ! سلام ، ای سنگر مردان عاشقزآوایت غم جانسوزخیزد شرردرجان بی دردان بریزدتمام درد و داغ عشق، ازتوست گل خوشبوی باعشق، ...

( 8 اسفند 1402 ساعت 06:24 صبح )

بانوی خیمه‌ها از علیرضا فولادی

بانوی خیمه‌ها غم غربت به بر کشیدیک کوفه درد بر سر بار سفر کشیداو زنده مانده بود ولی رنج کربلااز کشتگان کرب‌وبلا بیشتر کشیددر عرصه‌یی که مسلخ ماه و ستاره بودکبریت شامیان شد و تیغ سحر کشیدنقاش عاشقان شد و با رنگواژه‌هایک نینوا زمین و زمان شعله‌ور ...

( 22 بهمن 1402 ساعت 00:10 صبح )

گلی دور از چمن بر شانه ی توست از سید حبیب نظاری

گلی دور از چمن بر شانه ی توست بهاری بی وطن بر شانه ی توست کمی ای نیزه! امشب مهربان باش سر بابای من بر شانه ...

( 21 بهمن 1402 ساعت 10:17 صبح )

باید حسین دم بزند از فضائلت از وسف رحیمی

باید حسین دم بزند از فضائلت وقتی حسینی است تمام خصائلت تعبیرهای ما همه محدود و نارساست در شرح بیکرانی اوصاف کاملت بی شک در آن به غیر جمال حسین نیست آئینه ای اگر بگذاری مقابلت ای کاشف الکروب عزیزان فاطمه غم می بری ز قلب همه با شمائلت در ...

( 19 بهمن 1402 ساعت 01:08 صبح )

امشب به اعلای فلک آوای یاران می رود از مهدی طهماسبی دزکی

امشب به اعلای فلک آوای یاران می رود فردا نوای کودکان بر بام کیوان می رود امشب به صوت خوش همه آواز یابن الفاطمه (س) فردا به مقتل خون نشان معنای قرآن می رود امشب فضای خیمه ها بوی مدینه می دهد زینب(س) شبیه مادرش جان ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 11:58 بعد از ظهر )

با دو بازو از صابر همدانی

با دو بازو گفت: تا در این تنید شاخ سرو و شاخ شمشاد منید لیک، باید از دم تیغ خسان شاخه‏ی مرجان شوید و ارغوان‏ تا نپردازید از حالی به حال کی مهیا میشود سیر کمال؟ این قدر کوشید تا آنکه مگر پیشتر افتید در میدان ز سر پیش دستی در جدال ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 06:35 صبح )

در ذکر شهادت عبدالله بن الحسن (ع)

عبدالله بن الحسن ( علیه السلام): پدرش امام حسن مجتبی ( علیه السلام) و مادرش، دختر شلیل بن عبدالله می‏باشد . عبدالله در کربلا نوجوانی بود که به سن بلوغ نرسیده بود و چون عمویش حسین ( علیه السلام) را زخمی و بی‏یاور دید، خود را به آن حضرت رسانید و گفت: «به ...

( 15 بهمن 1390 ساعت 10:59 صبح )