ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 264
خدايا! بر محمد و آلش درود فرست و براى ما پاداشى، همانند پاداش كسى كه اين ماه را روزه گرفت، يا در آن تا روز قيامت به بندگيت برخاست، ثبت فرما.
خدايا! در روز فطرمان كه آن را براى مؤمنين عيد و سرور، و براى اهل آيينت روز اجتماع و گردهمايى قرار دادى، به درگاهت از هر گناهى كه مرتكب شديم، يا كار زشتى كه از پيش فرستاديم، يا انديشه سوئى كه در باطنمان پنهان داشتيم، توبه مىكنيم؛ توبه كسى كه خيال بازگشت به گناه را ندارد، و پس از آن به دامن خطايى بر نمىگردد؛ توبهاى خالص كه از شك و ترديد پاك باشد؛ پس آن را از ما بپذير و از ما خشنود باش، و ما را بر آن توبه ثابت قدم دار.
خدايا! ترس از عذاب وعده شده، و شوق ثواب موعود را روزى ما فرما، تا لذّت آنچه كه از تو مىخواهيم و اندوه آنچه كه از آن به تو پناه مىبريم در يابيم، و ما را نزد خود از توبه كنندگانى كه محبّتت را بر آنان ختم كردى، و بازگشت به طاعتت را از ايشان پذيرفتى قرار ده؛ اى عادلترين عادلان!
خدايا! از تمام پدران و مادران و اهل دينمان بگذر؛ چه هر كه از ايشان درگذشته، و چه آنها كه تا روز قيامت خواهند آمد.
خدايا! بر محمد پيامبر ما و آلش درود فرست؛ همان گونه كه بر فرشتگان مقربت درود فرستادى، و بر او و آلش درود فرست؛ همان گونه كه بر پيامبران مرسلت درود فرستادى، و بر او و آلش درود فرست؛ همان گونه كه بر بندگان شايستهات درود فرستادى، و برتر و بهتر از آن را، اى پروردگار جهانيان، درودى كه بركتش به ما رسد، و سودش نصيب ما شود، و به خاطر آن دعايمان مستجاب گردد. تو بزرگوارتر كسى هستى كه به او روى آورده شده، و بىنياز كنندهتر كسى هستى كه به او اعتماد شده، و بخشندهتر كسى هستى كه احسانش درخواست شده، و تو بر هر كارى توانايى.
دعاى 46 بازگشت از نماز فطر و جمعه
اى آن كه رحم مىكند به كسى كه بندگان به او رحم نمىكنند! اى آن كه مىپذيرد كسى را كه كشورها نمىپذيرند! اى آن كه نيازمندان درگاهش را حقير و كوچك نمىشمرد! اى آن كه اصرار كنندگان به پيشگاهش را نااميد نمىكند! اى آن كه دست ردّ به سينه كسانى كه عمل خود را در برابر حضرتش بزرگ مىشمارند نمىزند! اى آن كه ارمغان و هديه كوچك را مىپذيرد، و اندك كارى كه برايش انجام مىگيرد، سپاس مىنهد! و اى آن كه عمل كم را قدرشناسى مىكند، و پاداش بزرگ مىدهد! و اى آن كه هر كه به او نزديك شود، به او نزديك مىشود! و اى آن كه هر كه را از او روى گردانده، به سوى خود مىخواند! و اى آن كه نعمت را تغيير نمىدهد، و به انتقام شتاب نمىورزد! و اى آن كه نيكى را به بار مىنشاند تا آن را بيفزايد، و از بدى مىگذرد تا آن را محو و نابود كند!
آرزوها پيش از رسيدن به نهايت كرمت، حاجت روا برگشتند، و ظرفهاى طلب به فيض بخششت لبريز شدند و اوصاف پيش از رسيدن به وصفت، از هم گسيختند. برترى در بالاترين مرتبهاش، كه فراز هر برترى است مخصوص توست، و جلال امجد كه فوق هر جلال است، ويژه توست. هر بزرگى نزد تو
