پرسشها و پاسخها، ص: 140

می شود. خداوند در قرآن كريم می فرمايد:

«فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَ سَعِيدٌ* فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيها زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ* خالِدِينَ فِيها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا ما شاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِما يُرِيدُ* وَ أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا ما شاءَ رَبُّكَ عَطاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ» «1».

پس برخی تيره بخت و برخی نيك بخت اند.* امّا تيره بختان كه خود سبب تيره بختی خود بوده اند در آتش اند، برای آنان در آن جا ناله های حسرت بار و عربده و فرياد است.* در آن تا آسمان ها و زمين پابرجاست جاودانه اند، مگر آن چه را كه مشيّت پروردگارت اقتضا كرده است؛ بی ترديد پروردگارت هر چه را اراده می كند، انجام می دهد.* امّا نيك بختان كه به توفيق و رحمت خدا سعادت يافته اند تا آسمان ها و زمين پابرجا است، در بهشت جاودانه اند مگر آن چه را مشيّت پروردگارت اقتضا كرده، بهشت عطايی قطع ناشدنی و بی پايان است.

در آيه شريفه می فرمايد «فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا» آن ها كه شقاوت مند شدند و يا می گويد «أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا» آن ها كه سعادتمند شدند اگر شقاوت و سعادت ذاتی بود می بايست گفته می شد: «امّا الاشقياء و امّا السُّعَداء» از اين جا روشن می شود كه سخن كسانی كه می گويند طبق اين آيات خداوند از هم اكنون حكم كرده كه گروهی در قيامت سعادتمند و گروهی شقاوتمند هستند، و كسانی را كه خداوند محكوم به چنين حكمی كرده و می داند سرانجام در قيامت سعيد يا شقی خواهند بود

______________________________
(1) هود (11): 105 تا 108.