پرسشها و پاسخها، ص: 180

3- رفع اختلافات و منازعات:

«كانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ» «1».

مردم در ابتدای تشكيل اجتماع گروهی واحد و يك دست بودند و اختلاف و تضادی در امور زندگی نداشتند، پس از پديد آمدن اختلاف و تضاد خدا پيامبرانی را مژده دهنده و بيم رسان برانگيخت، و با آنان به درستی و راستی كتاب را نازل كرد، تا ميان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند، داوری كند.

4- تعليم و تربيت:

«لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ» «2».

يقيناً خدا بر مؤمنان منّت نهاد كه در ميان آنان پيامبری از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان می خواند و از آلودگی های فكری و روحی پاكشان می كند، و كتاب و حكمت به آنان می آموزد، و به راستی كه آنان پيش از آن در گمراهی آشكاری بودند.

______________________________
(1) بقره (2): 213.

(2) آل عمران (3): 164.