پرسشها و پاسخها، ص: 203

«آن چه كه آدم عليه السلام انجام داده گناه و معصيت (به معنای ارتكاب كار حرام) نبود تا در برابر آن استحقاق دخول در آتش را بيابد، بلكه از لغزش های كوچكی بود كه بر پيامبران بخشيده شده و قبل از نزول وحی بر آنان انجام آن ها جايز است...» «1».

2- آيه مربوط به حضرت ابراهيم عليه السلام:

بعد از ماجرای شكستن بت ها و احضار كردن حضرت ابراهيم عليه السلام از او سؤال كردند كه:

«قالُوا أَ أَنْتَ فَعَلْتَ هذا بِآلِهَتِنا يا إِبْراهِيمُ* قالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هذا فَسْئَلُوهُمْ إِنْ كانُوا يَنْطِقُونَ» «2».

گفتند: ای ابراهيم! آيا تو با معبودان ما چنين كرده ای؟* گفت: بلكه سالم ماندن بزرگشان نشان می دهد كه بزرگشان اين كار را انجام داده است؛ پس اگر سخن می گويند، از خودشان بپرسيد.

چگونه حضرت ابراهيم عليه السلام كار خود را به بت نسبت داد آيا اين دروغ نيست؟

امام صادق عليه السلام در پاسخ به اين سؤال فرمودند:

«مافَعَلَه كبيرُهُم وماكَذِبَ ابراهيمُ»

«بت بزرگ اين كار را نكرده بود ابراهيم هم دروغ نگفت».

و هنگامی كه سؤال كننده پرسيد: چنين چيزی چگونه بوده است؟

______________________________
(1) نور الثقلين: 1/ 59، حديث 110؛ عيون اخبار الرضا: 2/ 174، باب 15، حديث 1.

(2) انبيا (21): 62- 63.