پرسشها و پاسخها، ص: 358

وَتَأْخيرُ الصَّلوةِ المَفْرُوضات حتّی تَذْهَبَ أوقاتُها وَتَرْكُ التقرّبِ الی اللَّه عَزَّوَجَلَّ بِالبِرِّ وَالصَّدَقَةِ وَاسْتِعْمالِ البَذاء والفُحش فی القَول» «1».

بدنيّتی، باور نداشتن به استجابت دعا، خبث باطن دورويی با برادران، به تأخير انداختن نمازهای واجب تا آن كه وقتشان بگذرد، تقرّب نجستن به خدای عزّوجل با نيكوكاری و صدقه، بد زبانی و زشتگويی.

در بعضی روايات عقوق والدين «2» هم ذكر شده ا ست، بنابراين گناه و معصيت باعث محروميّت انسان از استجابت دعا و عنايت خدا و اهلبيت عليهم السلام می شود.

5- طبق شهادت قرآن كريم در پاره ای از مواقع انسان چيزی را برای خود خير و مصلحت می داند ولی در واقع برای او شرّ است.

و در برخی از مواقع چيزی را برای خود شر می داند كه در واقع خير است.

«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسی أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسی أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» «3».

جنگ با دشمن بر شما مقرّر و لازم شده، و حال آن كه برايتان ناخوشايند است. و بسا چيزی را خوش نداريد و آن برای شما خير است، وبسا چيزی را دوست داريد و آن برای شما بد است؛ وخدا مصلحت شما

______________________________
(1) معانی الاخبار: 271 حديث 2؛ ميزان الحكمة: 4/ 1902، حديث 6647.

(2) بحار الانوار: 101/ 373، حديث 19.

(3) بقره (2): 216.