پرسشها و پاسخها، ص: 138

«خداوند به هيچ چيز همچون بدا عبادت نشده است» «1».

و علّت اهمّيّت و تأكيد اهلبيت نسبت به مسأله بدا در اين است كه اگر چنين اعتقادی در بشر وجود نداشته باشد و او خود را محكوم سرنوشت از پيش تعيين شده و غير قابل تغيير بداند، ظلمت يأس بر زندگی او سايه افكنده و توان هر گونه تلاش و كوشش در راه رسيدن به كمال را از او سلب خواهد كرد، امّا اگر بداند تقديرات الهی قابل تغيير بوده و انسان تا آخرين لحظات زندگی هم می تواند سرنوشت خود را تغيير دهد و آن را هر چند زشت و ناپسند باشد به سرنوشتی نيك و مقرون به سعادت تبديل نمايد در اين حال نور اميد در دلش تابيده و تا پايان عمر از تلاش و فعّاليّت باز نمی ايستد، از دعا، انفاق، نيكی به ديگران و ساير اعمال پسنديده، كوتاهی نخواهد كرد.

بنابراين شايد راز تأكيد بر مسأله بدا گشودن روزنه اميد به سوی انسان باشد و تفهيم اين نكته كه ای انسان! هيچ گاه باب سعادت و كمال به روی تو مسدود نشده، هرگاه در اين مسير قرارگيری حتّی پس از انحراف های طولانی، باز هم با يك اقدام پسنديده امكان دستيابی به سعادت جاودانه برای تو وجود دارد.

______________________________
(1) التوحيد، شيخ صدوق: باب 54، حديث 1.