پرسشها و پاسخها، ص: 181

5- اتمام حجّت بر بشر:

«وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آياتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزی » «1».

و اگر آنان را پيش از نزول قرآن هلاك می كرديم، قطعاً می گفتند:

پروردگارا! چرا رسولی به سوی ما نفرستادی تا پيش از آنكه خوار و رسوا شويم، آيات تو را پيروی كنيم.

ب: فلسلفه نبوّت و بعثت انبيا در روايات:

1- امام صادق عليه السلام در پاسخ به سؤال يكی از زنادقه در اين زمينه فرمودند:

«هنگامی كه ما ثابت كرديم خالق و آفريدگاری داريم كه از ما و تمام مخلوقات برتر است و آن آفريدگار حكيم و متعالی هرگز با چشم ديده نمی شود و قابل لمس نيست تا بندگانش با او تماس مستقيم داشته باشند ثابت شد كه او سفيرانی در ميان بندگانش دارد كه دستورهای او را به آن ها می رساند و آن ها را به آن چه مصالح و منافع آن ها در آن است ومايه بقای آن ها و ترك آن، مايه فنای آن ها می شود رهنمون می شوند و ثابت شد كه در ميان خلق از طرف خدای عليم و حكيم، آمر و ناهی و مفسّر بايد باشد و آنان همان پيغمبران و برگزيدگان او از ميان خلقش می باشند...» «2».

2- اميرالمؤمنين علی عليه السلام در نهج البلاغه در مورد فلسفه بعثت

______________________________
(1) طه (20): 134.

(2) الكافی: 1/ 168، باب الاضطرار الی الحجّه، حديث 1.