پرسشها و پاسخها، ص: 218

«اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ» «1».

خدا داناتر است كه مقام رسالت را در كجا قرار دهد.

يعنی وقتی مسأله رسالت الهی بستگی داشته باشد به شرايط و ملاحظات بسيار و استعدادهای مخصوص كه در افراد هست مسلّماً سرزمين ها هم در پرورش استعدادها تأثير دارند و خداوند از اين مسأله آگاهی كامل دارد.

در سرزمين هايی مانند فلسطين، جزيرة العرب، مكّه و مدينه، رجال دين و مردان خدا و كسانی كه آمادگی قبول دعوت حق را داشته باشند بيشتر پرورش می يافته اند امروز هم می گويند كه: شرق سرزمين عرفان و اشراق است و مثلًا غربی ها بيشتر به محسوسات می پردازند.

مورّخان بزرگ جهان بر اين نكته تصريح می كنند كه: مشرق زمين گهواره تمدّن انسانی است و منطقه ای كه به نام هلال خصيب (هلال خصيب به معنای هلال پربركت است و اشاره به منطقه ای است كه از درّه نيل شروع می شود و تا مسير دجله و فرات و اروند رود، ادامه پيدا می كند و به صورت هلال بزرگ روی نقشه جغرافيا منعكس شده است) زادگاه تمدّن های بزرگ جهان است.

آثار تاريخی مهمّی كه در اين مناطق باقی مانده و سنگ نوشته ها همه شاهد و گويای اين مدّعا است. قدمت تمدّن انسانی در اين مناطق به هفت هزار سال يا بيشتر باز می گردد. آن چه بايد مورد دقّت قرار گيرد اين است كه رابطه نزديكی بين تمدّن انسانی و ظهور پيامبران بزرگ وجود دارد؛

______________________________
(1) انعام (6): 124.