ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 82

خدايا! برای من در پيشگاه حضرتت حاجتی است كه دست طاقت و توانم، از دست يابی به آن كوتاه است، و رشته چاره ام، بدون لطف تو بريده است، و نَفْسم در نظرم چنين آراسته كه رفع نيازم را از كسی بخواهم كه رفع نيازهايش را از تو می خواهد، و در حاجاتش از تو بی نياز نيست. اين درخواست حاجت از غير تو لغزشی است، از لغزش های خطاكاران، و افتادنی است، از افتادن های گناهكاران.

آن گاه به يادآوری تو، از خواب غفلت بيدار شدم و به توفيق تو از عرصه گاه لغزشم برخاستم و به راهنمايی تو از افتادنم به وادی خطر پس آمدم، و از علل در افتادن به گمراهی دست برداشتم، و گفتم: منزه و پاك است پروردگارم، چگونه نيازمندی از نيازمند ديگر طلب حاجت كند، و از كجا تهی دستی به تهی دستی ديگر ميل و رغبت نشان دهد؟!

روی اين حساب، با اشتياق و شوق آهنگ تو كردم، و از باب اطمينان به تو، اميدم را به جانب حضرتت آوردم، و دانستم آنچه را از تو می خواهم، هر چند زياد باشد، در كنار داراييت اندك است، و چيزهای با ارزشی كه بخشش را از تو درخواست می كنم، در جنب تواناييت كوچك و بی مقدار است، و دايره كرم و بزرگواريت با تقاضای هيچ كس تنگ نمی شود، و دست بخشندگيت از هر دستی برتر است.

خدايا! بر محمّد و آلش درود فرست و مرا به كرم و بزرگواريت بر دست يافتن به احسانت كمك فرما، و از باب عدالتت بر كيفری كه سزاوار آنم دچار مكن.

من اوّلين رغبت كننده ای نيستم كه به حضرتت رو آورده، پس به او عطا كرده ای، و حال آن كه سزاوار ممنوع شدن از عطايت بوده، و اولين خواهنده ای نيستم كه از تو طلب حاجت كرده و تو بر او احسان كرده ای در حالی كه مستحق