ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 254

دعای 45 وداع با ماه مبارك رمضان

خدايا! ای كه ميل و رغبتی به پاداش ندارد؛ چون بی نياز از آفريده هاست، و ای كه بر عطا بخشی اش، پشيمان نمی شود، و ای كه پاداش بنده اش را مساوی و برابر نمی دهد؛ بلكه پاداشش بيش از عمل بنده است، نعمتت ابتداست، دست كسی در ساخت و پرداختش دخالت ندارد، و گذشتت احسان و مجازاتت عدالت، و فرمانت اختياری است. اگر عطا كنی، عطايت را به منّت آلوده نمی كنی و اگر منع كنی، منعت بر پايه تجاوز نيست. كسی كه تو را شكر كند، جزايش می دهی، در حالی كه خودت شكر را به او الهام كردی، و كسی كه تو را سپاس گويد، پاداشش می بخشی، در صورتی كه سپاس را خودت به او تعليم دادی.

پرده می پوشی بر كسی كه اگر می خواستی رسوايش می كردی. جود و كرم می كنی بر كسی كه اگر می خواستی منعش می فرمودی، در حالی كه هر دوی اينها از جانب تو سزاوار رسوايی و منعند؛ امّا چنين نمی كنی، چون تمام كارهايت را بر پايه احسان و تفضّل بنا نهادی، و قدرتت را بر آيين گذشت به جريان انداختی، و با كسی كه با تو به مخالفت برخاسته، با بردباری روبه رو شدی، و كسی را كه بر ستم به خود همّت گماشت مهلت دادی، با حلم و بردباريت