ترجمه قرآن كريم، ص: 477

را در آن رزق بی حسابْ دهند. 40

ای قوم من! چرا من شما را به سوی رهايی [از خسران دنيا و آخرت ] می خوانم، و شما مرا به آتش می خوانيد؟! 41

مرا می خوانيد كه به خدای يگانه كافر شوم و بر پايه نادانی، چيزی را شريك او قرار دهم! و من شما را به توانای شكست ناپذير و بسيار آمرزنده می خوانم. 42

يقينی است آنچه مرا به سويش می خوانيد برای او در دنيا و آخرت حقّ ادعا [ی الوهيت و ربوبيت ] نيست، و مسلماً بازگشت ما به سوی خداست، و قطعاً اسراف كاران اهل آتش اند. 43

پس به زودی [درستیِ ] آنچه را [كه امروز درباره عذاب اسراف كاران ] می گويم [و شما باور نمی كنيد] متوجّه خواهيد شد، و من كارم را به خدا وامی گذارم؛ زيرا خدا به بندگان بيناست. 44

پس خدا او را از آسيب های آنچه بر ضد او نيرنگ می زدند، نگه داشت و عذاب سختی فرعونيان را احاطه كرد. 45

[عذابشان ] آتش است كه صبح و شام بر آن عرضه می شوند، و روزی كه قيامت برپا شود [ندا رسد:] فرعونيان را در سخت ترين عذاب در آوريد. 46

[ياد كن ] هنگامی كه در آتش با يكديگر نزاع و كشمكش می كنند، پس ضعيفان به مستكبران می گويند:

ما [در دنيا] پيرو شما بوديم، آيا می توانيد بخشی از اين آتش را از ما دفع كنيد؟ 47

مستكبران می گويند: هم اكنون همه ما در آتش هستيم، بی ترديد خدا [به عدالت ] ميان بندگان داوری كرده است. 48

و آنان كه در آتش اند، به نگهبانان دوزخ می گويند: از پروردگارتان بخواهيد كه يك روز