ترجمه قرآن كريم، ص: 72
و اگر بميريد يا شهيد شويد، به سوی خدا محشور خواهيد شد. 158
[ای پيامبر!] پس به مهر و رحمتی از سوی خدا با آنان نرم خوی شدی، و اگر درشت خوی و سخت دل بودی از پيرامونت پراكنده می شدند؛ بنابراين از آنان گذشت كن، و برای آنان آمرزش بخواه، و در كارها با آنان مشورت كن، و چون تصميم گرفتی بر خدا توكل كن؛ زيرا خدا توكل كنندگان را دوست دارد.
اگر خدا شما را ياری كند، هيچ كس بر شما چيره نخواهد شد، و اگر شما را واگذارد، چه كسی بعد از او شما را ياری خواهد داد؟ و مؤمنان بايد فقط بر خدا توكل كنند.
هيچ پيامبری را نَسِزد كه [در اموال و غنايم و ساير امور به امت خود] خيانت ورزد و هر كه خيانت كند، روز قيامت با آنچه در آن خيانت كرده بيايد؛ سپس به هر كس آنچه را مرتكب شده به طور كامل می دهند، و آنان مورد ستم قرار نمی گيرند.
آيا كسی كه [با طاعت و عبادت ] از خشنودی خدا پيروی كرده، همانند كسی است كه به سبب ناخشنودی خدا دچار سقوط معنوی شده؟ و جايگاهش دوزخ است و دوزخ عاقبت بدی است.
همه آنان را [چه مؤمن، چه كافر] نزد خدا درجات و منزلت هايی [متفاوت ] است، و خدا به آنچه انجام می دهند بيناست.
يقيناً خدا بر مؤمنان منّت نهاد كه در ميان آنان پيامبری از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان می خواند و [از آلودگی های فكری و روحی ] پاكشان می كند، و كتاب و حكمت به آنان می آموزد، و به راستی كه آنان پيش از آن در گمراهی آشكاری بودند.
آيا زمانی كه [در جنگ احد] آسيبی به شما رسيد كه بی ترديد دو برابرش را [در جنگ بدر به دشمن ] رسانديد، [از روی بی صبری و اضطراب ] می گوييد: اين آسيب چگونه و از كجاست؟ بگو: از ناحيه خود شماست [كه بر اثر سستی در جنگ و نافرمانی از