ترجمه قرآن كريم، ص: 417
و هركه سپاس گزارد تنها به سود خود سپاس می گزارد، و هركه ناسپاسی كند [به خدا زيان نمی زند، زيرا] خدا بی نياز و ستوده است. 12
[ياد كن ] هنگامی كه لقمان به پسرش در حالی كه او را موعظه می كرد، گفت: پسركم! به خدا شرك نياور، بی ترديد شرك ستمی بزرگ است.
انسان را درباره پدر و مادرش سفارش كرديم، مادرش به او باردار شد [در حالی كه ] سستی به روی سستی [به او دست می داد] و باز گرفتنش [از شير] در دو سال است [و سفارش كرديم ] كه برای من و پدر و مادرت سپاس گزاری كن؛ بازگشت [همه ] فقط به سوی من است.
و اگر آن دو نفر تلاش كنند تا بر پايه نادانی [و بدون بصيرت كه روشنگر حقايق است ] چيزی را شريك من قرار دهی، از آنان اطاعت مكن؛ ولی در دنيا با آن دو نفر به شيوه ای پسنديده معاشرت كن و راه كسی را پيروی كن كه [با توبه و ايمان و اخلاص ] به من بازگشته است؛ سپس بازگشت شما فقط به سوی من است، پس شما را از آنچه انجام می داديد، آگاه می كنم.
پسركم! اگر عمل هم وزن دانه خردلی و در درون سنگی يا در آسمان ها يا در دل زمين باشد، خدا آن را [در قيامت برای حسابرسی ] می آورد؛ يقيناً خدا لطيف و آگاه است.
پسركم! نماز را برپا دار و مردم را به كار پسنديده وادار و از كار زشت بازدار و بر آنچه [از مشكلات و سختی ها] به تو می رسد شكيبايی كن، كه اينها از اموری است كه ملازمت بر آن از واجبات است.
متكبرانه روی از مردم برمگردان، و در زمين با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هيچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد.
و در راه رفتنت ميانه رو باش، و از صدايت بكاه كه بی ترديد ناپسندترين صداها صدای خران است.
