ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 949

يك مرتبه سوره های الفلق و النّاس را قرائت كند، سپس برای قنون دست بردارد، و هر دعايی را كه می خواهد بخواند. شيخ طوسی فرموده: دعاهايی كه در اين قنوت خوانده می شود، آن قدر زياد است كه شمرده نمی شود، ولی مقيّد به اين وقت نيست، كه خلافش جايز نباشد، انسان مستحبّ است در قنوت نماز وتر، برای ترس از خدا، و بيم از عقاب پروردگار گريه يا تباكی [يعنی خود را به گريه واداشتن يا اظهار گريه كردن ] كند، و برای برادران مؤمن دعا كند، و ذكر چهل نفر مؤمن مستحب است، به درستی كه دعا كننده برای چهل مؤمن دعايش ان شاء اللّه مستجاب می شود، و نيز دعا كند به آنچه بخواهد. شيخ صدوق در كتاب من لا يحضره الفقيه آورده:

رسول خدا صلی اللّه عليه و آله در قنوت نماز وتر می خواند:

خدايا هدايتم كن در زمره آنان كه هدايت كردی، و عافيتم ده در گروه آنان كه عافيت دادی، و سرپرستی ام فرما در جمع آنان كه سرپرستی كردی، و مرا در آنچه عطا كردی بركت ده، و از شرّ آنچه حكم نمودی نگاهم بدار، به درستی كه تو حكم كنی، و عليه تو حكم نشود، منزّهی تو، ای پروردگار كعبه از تو آمرزش می خواهم، و به سوی تو باز می گردم، و به تو ايمان می آورم، و بر تو توكّل می كنم، و جنبش و نيرويی نيست، جز به تو ای مهربان. و شايسته است، هفتاد مرتبه بگويد: از خدا طلب آمرزش می جويم و به سوی او باز می گردم.

و سزاوار است دست چپ را به دعا برداشته، و استغفار را با دست راست شماره كند. روايت شده: رسول خدا صلی اللّه عليه و آله در نماز وتر هفتاد مرتبه استغفار می كرد، و هفت مرتبه می گفت: اين است مقام پناه برنده به تو از آتش پروردگار مرا بيامرز، العفو. و همچنين روايت شده: حضرت سجاد عليه السّلام به هنگام سحر، در نماز وتر سيصد مرتبه می گفت:

العفو العفو و سپس بگويد: و به من رحم كن، و توبه ام را بپذير، به درستی كه تو بسيار توبه پذير و آمرزنده و مهربانی شايسته است قنوت را طولانی كند، و زمانی كه از قنوت فارغ می شود، به ركوع رود، و چون سر از ركوع بردارد