ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 54

فصل چهارم در فضيلت و اعمال شب و روز جمعه

فضيلت و اعمال شب و روز جمعه آگاه باش كه شب و روز جمعه از ساير شبها و روزها به صفت بلندی مقام و شرافت و نام آوری كاملا متمايز است.

از رسولان خدا صلّی اللّه عليه و آله روايت شده: كه شب و روز جمعه بيست وچهار ساعت است و حق تعالی در هر ساعت آن ششصد هزار تن را از دورخ آزاد می كند. و از امام صادق عليه السّلام وارد شده: كه هركه ما بين ظهر روز پنجشنبه تا ظهر روز جمعه از دنيا برود، خدا او را از فشار قبر پناه دهد. و نيز از آن حضرت روايت شده كه برای جمعه حق و حرمتی بسيار است مبادا حرمت آن را ضايع گردانی و در انجام عبادات حق تعالی و تقرب جستن به خدا با انجام كارهای شايسته و ترك همه محرّمات الهی در آن روز كوتاهی نمايی، زيرا خدا ثواب طاعات را در اين روز دو چندان می سازد و گناهان را محو می كند، و درجات اهل ايمان را در دو جهان بلند می گرداند.

شب جمعه در فضيلت مانند روز است، پس اگر می توانی شب جمعه را تا صبح به نماز و دعا زنده بدار، به راستی كه خدا در شب جمعه برای اضافه كردن كرامت اهل ايمان، فرشتگان را به آسمان اوّل می فرستند تا بر حسنات ايشان بيفزايند، و گناهانشان را محو كنند و حق تعالی عطايش گسترده و بسيار كريم است. و نيز در حديث معتبر از آن حضرت روايت شده: گاهی از اوقات شخص مؤمن برای حاجتی دعا می كند و حق تعالی قضای حاجتش را به تأخير می اندازد تا در روز جمعه حاجتش را براورده سازد و به خاطر فضيلت جمعه درخواستش دو چندان برآورده شود. و فرمود: آنگاه كه برادران يوسف از حضرت يعقوب عليه السّلام درخواست كردند تا برای آمرزش گناهانشان از خدا طلب بخشش نمايد، گفت: (سوف استغفر لكم ربّی) (يعنی: از پروردگارم برای شما طلب آمرزش خواهم كرد) و اين تأخير به آن سبب ود كه اين درخواست در سحر شب جمعه واقع گردد تا دعايش اجابت شود.

و نيز از آن حضرت روايت شده: چون شب جمعه فرا رسد، ماهيان دريا سر از آب بيرون آورند، و درندگان صحرا سر برآورند و حق تعالی را ندا كنند كه پروردگارا! ما را به سبب گناه آدميان عذاب مكن! و از حضرت باقر عليه السّلام روايت شده: حضرت حق سبحانه و تعالی فرشته ای را در هر شب جمعه فرمان می دهد كه از اول شب تا آخر شب از جانب پروردگار جهانيان از بالای عرش ندا كند: آيا بنده مؤمنی هست كه پيش از طلوع صبح برای هر دو جهانش مرا بخواند، تا من درخواستش را اجابت كنم؟

آيا بنده مأمنی هست كه پيش از طلوع صبح از گناهش توبه كند تا توبه اش را بپذيرم؟ آيا بنده مومنی هست كه در روزی او