زيرا حق آن دو بر من واجبتر، و احسانشان به من ديرينهتر، و نعمتشان در نزدم بزرگتر از آن است كه ايشان را به عدل تقاص نمايم، يا مانند آنچه كردهاند عقوبتشان نمايم، از خداى من (پس) كجاست در اين هنگام درازى (زمان) كارشان در پرورش من؟ و شدت رنجشان در نگهدارى من كو؟ و تنگ گرفتن خود براى گشايش بر من كجاست؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.