بار خدايا، از تو خواسته شد، عطا كردى! بى درخواست، مرحمت فرمودى! احسانت را خواستار شدند، سخاوت ورزيدى!
مولاى من، تو جز احسان و اكرام و نيكى و نعمت بخشى را بر خود نپسنديدى و من جز فروافتادن در گناه، تجاوز از حدود و غفلت از هشدارهايت كارى به جاى نياوردم، پس سپاست باد خداوندا! تو آن مقتدرى كه مغلوب نمىگردى، مهلت مىدهى و شتاب نمىورزى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.