تجلّى قرآن در قلب

از نكات بسيار مهمّى كه پيرامون اثر مال حلال مى توان بيان كرد قضيه مرحوم ملاكاظم است كه اهل اراك و انسانى متديّن به حقايق و عامل به دستورهاى حضرت حق بود.
تنها چيزى كه آن مرد با صفا را رنج مى داد ، بى سوادى او بود ، به خصوص وقتى سخن قرآن به ميان مى آمد ، به خاطر اين كه سواد خواندن و نوشتن نداشت ، سخت رنجيده خاطر مى شد .
او با تمام وجود عاشق قرآن بود و ميل داشت مانند كسانى كه قرآن مى خوانند ، قرآن بخواند .
او نمى توانست قرآن بخواند ، ولى آنچه از قرآن به وسيله علماى ربّانى شنيده بود به آن آراسته بوده ؛ ملاكاظم رفتار و كردار و اخلاقش قرآن بود و به خصوص مسئله حلال و حرام در اعمال و مخصوصاً در كسب و كار و خوراك را رعايت مى كرد !!
شبى در عالم رؤيا به حضور يكى از معصومين عليهم السلام مشرّف مى شود .
حضرت به او مى فرمايد : قرآن بخوان . عرضه مى دارد : نمى توانم . حضرت مى فرمايد :
مى توانى ، در محضر رهبر اسلام چند آيه اى قرائت مى كند و از شدّت شوق از خواب بيدار شده حس مى كند تمام قرآن بر قلب او تجلّى كرده و نقش بسته است !!
فرداى آن شب به ديدن مرحوم نوّاب صفوى رسيده ، داستان رؤياى صادقه خود را بيان مى كند ، آن مرحوم از او امتحان به عمل مى آورد و مى بيند عين حقيقت است !!
ايشان نه تنها قرآن را از حفظ مى خواند ، بلكه با حسّ سرانگشت خود آيات قرآن را از ساير جملات عربى تشخيص مى داد و هم چنين با تمام آيات كه در چه جزء يا در چه سوره اى است آشنا بود . گاهى صفحه اى از مفاتيح را جلوى او مى گذاشتند و از او مى پرسيدند : اين قسمت در كجاى قرآن است ؟ انگشت روى كلمات مى گذاشت و مى گفت : اين قرآن نيست و گاهى از او مى پرسيدند : فلان آيه در كجاست ؟ قرآن را باز مى كرد و با انگشت خود آيه را پيدا كرده و نشان مى داد !!
اين مجموعه از عنايات به مرحوم ملاكاظم به تاييد حضرت آيت الله العظمى بروجردى و بعضى از علماى وقت نيز رسيد . بى ترديد غذاى حلال آثار مهمّى دارد ، كه از جمله آثار آن باز شدن قلب و روشنى جان و غرق شدن دل در حكمت الهى است .
رُوِىَ أَنَّ سَعْداً سَأَلَ رَسُولُ اللّه صلى الله عليه و آله أَنْ يَجْعَلَهُ مُجابَ الدَّعْوَةِ فَقالَ لَهُ : أَطِبْ طُعْمَتَكَ تَسْتَجِبُ دَعْوَتَكَ.
سعد از پيامبر عزيز صلى الله عليه و آله خواست مستجاب الدعوة شود ، حضرت فرمود :
غذايت را حلال كن ، دعايت مستجاب مى شود . وَقالَ صلى الله عليه و آله : العِبادَةُ عَشَرَةَ أَجْزاءٍ فَتِسْعَةٌ مِنْها فى طَلَبِ الْحَلالِ . و نيز نبىّ اكرم صلى الله عليه و آله فرمود : عبادت ده جزء است ، نُه جزء آن در طلب مال حلال است . وَقالَ صلى الله عليه و آله : مَنْ أَمْسى وانِياً مِنْ طَلَبِ الْحَلالِ باتَ مَغْفُوراً لَهُ وَأَصْبَحَ وَاللّهِ عَنْهُ راضٍ .
و نيز آن حضرت فرمود : هركس روز را در طلب مال حلال در حال خستگى به پايان برد و وارد شب شود و بخوابد ، آمرزيده خوابيده و صبح مى كند در حالى كه خداوند از او راضى است .
خالد بن نجيح مى گويد : امام صادق عليه السلام فرمود : هركس از يارانتان را ديديد سلام برسانيد و به او بگوييد : جعفر بن محمّد به شما سلام رسانده و گفته ، بر شما باد به پرهيز از گناه و به آنچه كه نزد خدا به آن مى رسيد ، بدون شك به خدا قسم ما شما را به جز به آنچه نفس خود را امر مى كنيم امر نمى كنيم ، بر شما باد به كوشش و فعاليّت ، وقتى نماز صبح را خوانديد ، همان صبح زود براى طلب رزق حركت كنيد و فقط دنبال مال حلال باشيد ، كه خداوند از حلال روزى شما مى كند و بر به دست آوردن حلال به شما كمك مى نمايد.
سهل بن عبداللّه مى گفت : عبد به حقيقت ايمان نمى رسد ، مگر با چهار برنامه :
اداى واجبات با روش اسلامى ، خوردن مال حلال با ورع ، اجتناب از گناه در پنهان و آشكار و استقامت بر اين واقعيت ها تا وقت مرگ .
و هم او گفت : هركس دوست دارد به آيات صدّيقين و به نشانه هاى راستان حقيقى به كشف واقعيت ها برسد ، نخورد مگر مال حلال و عمل نكند مگر در چهارچوب سنّت و ضرورت .
گفته شده : اوّل لقمه اى كه عبد از حلال بخورد تمام گناهانش آمرزيده شود و هركس نفس را در طلب حلال ذلّت بدهد ، گناهانش هم چون برگ درخت مى ريزد .
پسر مبارك مى گفت : درهمى از مال شبهه ناك واگذارم ، برايم از صدهزار درهم صدقه دادن نيكوتر است .