خداوند در قرآن در دو مورد يادآور مي شود كه گناه شرك قابل بخشش نيست: إنّ الله لا يغفر أن يشرك به و يغفر ما دون ذلك لمن يشاء؛ خداوند شرك را نمي بخشد و پايين تر از آن را براي هر كس كه بخواهد مي آمرزد.
اين حكم در جايي است كه كافر و يا مشرك بر كفر و شرك خود باقي بماند و توبه نكند. در اين صورت مشرك هيچ گونه شايستگي براي نزول رحمت حق ندارد، ولي بخشيده شدن در سايه توبه، براي كافر نيز فراهم است. آيات توبه با عموميت محكمي شرك را نيز در بر مي گيرد، آن جا كه مي فرمايد: و هو الذي يقبل التوبة عن عباده و يعفو عن السيئات؛ او است كه توبه را از بندگانش مي پذيرد و بدي ها را مي بخشد. اين آيه شامل كافر و مشركي نيز مي شود كه توبه كرده باشد.
منبع : پاسخگو
