درآمد پاك، خصلت اول مؤمن‏

 حال ببينيم خصلت هايى كه وجود مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام براى مؤمن بيان كرده اند، چيست؟ اولين خصلت كه جاى اين خصلت در جامعه ما خالى است و اگر جايى داشته باشد، فوق العاده محدود است، كسب حلال مى باشد. آنهايى كه اين ادعاها را ندارند، از آنها توقعى نيست. هيچ وقت از كافر در حال كفر توقع عبادت خدا و خدمت به خلق را ندارند.
خصلت اول:
 «من طاب مكسبه» درآمد، كسب، صنعت گرى، كشاورزى، هنرمندى و پول مؤمن پاك است. اين مسأله خيلى مهمى است؛ كه اميرالمؤمنين عليه السلام اعتقاد صد در صد دارند كه حرام مالى، توان هجوم به مؤمن را ندارد. تا اين حد مؤمن در امنيت است.
حال موحدان و مؤمنان در قبال مال دنيا
سعدى درباره اهل توحيد و موحّد، يعنى كسى كه اهل خدا است، مى گويد:
 موحد چو در پاى ريزى زرش             و گر تيغ هندى نهى بر سرش
 نباشد اميد و هراسش ز كس             بر اين است آيين توحيد و بس
هر چه پول هست، زير پاى مؤمن بريزيد، يا اسلحه روى سر او نگهداريد، از زر و مال اميد و از آن تيغ تيز هراسى براى او حاصل نمى شود. تأثيرى در او ندارد. حرص و طمع نمى كند. تنها عكس العملى كه مؤمن واقعى در برابر مال حرام نشان مى دهد اين است كه مى گويد: اين مال، مال من نيست؛ پس تصرّف در اين مال، حرام است. نتيجه حرف او نيز به حال و دل او برگشت دارد. مى گويد: من آن چيزى را به خود اجازه تصرّف مى دهم كه پروردگار به من اجازه داده است.