فارسی
پنجشنبه 20 دى 1403 - الخميس 8 رجب 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 0

احترام خدا به نفس پاك‏

مطلب ديگر اين كه خداوند متعال در هنگام مرگ پاكان عالم، انبيا، اوليا و امامان عليهم السلام و در هنگام شهادت حضرت سيدالشهدا عليه السلام- به فرموده امام صادق عليه السلام- آنها را به اسم خطاب نمى كنند، بلكه مى فرمايد: «ارْجِعِى إِلَى رَبّكِ» خطابش را به طور مستقيم متوجه نفس عاشقان و اولياى خود كرده است؛
«يأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ»  «مطمئنّة» صفت نفس است. مى توانست بفرمايد: «يا حسين! ارجعى الى ربّك» اما عظمت نفس شخصيت تغذيه شده با رزق حلالِ ويژه خود را چگونه خطاب مى كند كه باعث مى شود پروردگار عالم هنگام عبور اوليائش از دنيا، دعوت ويژه اى از آنان بكند: «يأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعِى» امام صادق عليه السلام مى فرمايد: نام ديگر سوره فجر «سورة الحسين» است، به خاطر آخرين آيه سوره كه خدا مى فرمايد: «يأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعِى إِلَى رَبّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً* فَادْخُلِى فِى عِبدِى* وَ ادْخُلِى جَنَّتِى»
رجوع به سوى پروردگار
چرا «ارجعى» رجوع چيست؟ رجوع به جايى است كه اول در آنجا بوده. كجا بوده است؟ نزد آن كسى كه به او مى گويد «ارجعى». اصل و ريشه اش او بوده است. «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّآ إِلَيْهِ رَ جِعُونَ»  يعنى قبل از اين كه به دنيا بيايد و به صورت خاك آفريده شود، حتى قبل از اين كه به صورت «دخان» در ماده اصلى عالم باشد، در علم پروردگار بوده؛ يعنى صورت علمى نزد وجود مقدس حضرت حق داشته است و از آنجا او را سفر دادند و به دنيا آوردند. او سالم سفر كرده و در اين مسافرت نيز در طول بودن در دنيا خودش را برابر با طرح خدا تغذيه كرده تا هم اخلاق، هم رنگ، انيس و مونس خدا شده، حال پروردگار به او مى فرمايد: «يأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِى إِلَى رَبّكِ»
بى ارزشى نفوس شريره و خبيثه
اما آن كسى كه نفس را تغذيه حرام كرده و نفس او شريره و خبيثه شده، كه وجود مبارك و پرفايده «صدرالمتألهين شيرازى» اين تعبيرها را در كتابهاى خود دارند. آن كسى كه نفس را از حرام تغذيه كرده و نفس را به نفس خبيثه و شريره تبديل كرده، او را «ارْجِعِى إِلَى رَبّكِ» نمى گويد. وقتى جان اين شخص را مى گيرند و نفس را از بدن جدا مى كنند، با احاطه جهنّم جدا مى كنند: «وَإِنَّ جَهَنَّمَ لُمحِيطَةٌ بِالْكفِرِينَ» «محيط» اسم فاعل است؛ يعنى همان وقتى كه در دنيا بوده، در احاطه دوزخ بوده است و اكنون كه مى خواهند نفس او را جدا كنند، در احاطه دوزخ از بدن جدا مى كنند.


منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
0
0% (نفر 0)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

وزن اجسام نامريى‏
صف روزه داران در قيامت‏
عارف از ديدگاه اميرالمؤمنين (ع)
مرگ ؛ حقيقتى اجتناب ناپذير
حقيقت و باطن حرام نزد اوليا
خودشناسی - جلسه اول
انواع قلب در نظر پيامبر
فرزنددارى در اسلام
توبه‏ى دو برادر در آخرين ساعات عاشورا
براى هر گناهى توبه‏اى مخصوص است‏

بیشترین بازدید این مجموعه

اندیشه در اسلام - جلسه هشتم
چهار حقيقت‏
رسم بنده‏پرورى خدا
هدف خلقت از زبان امام على عليه السلام‏
انواع قلب در نظر پيامبر
سِرِّ نديدن مرده خود در خواب‏
1 - اخذ كنندگان ظواهر
وضع حمل‏
داستاني دربارۀ كلاغ و مار
عنايت عام و عنايت خاص پروردگار

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^