چهار حقيقت‏

اگر ما خرج خدا شويم، پرصرفه ترين تجارت است. من متن اين چهار برنامه را بخوانم كه سخن كامل شود:
 «لايَزُولُ قَدَمُ عَبْدٍ يَوْمَ القِيامَةِ بَيْنِ يَدَىِ اللّهِ عز و جل حَتّى يَسْئَلَهُ عَنْ أَرْبَعَ خِصال»
در پيشگاه خدا قدم احدى حركت نمى كند، يعنى از قبر كه او را بيرون مى آورند، در قيامت بر سر جاى خود ميخكوب است و نمى تواند تكان بخورد، تا چهار خصلت را از او سؤال كنند.
اينجا پرسيدن به معنى اين نيست كه من نمى دانم بنده من چه كار كرده است، بگو كه من آگاه شوم، نه، اگر كسى شمّ فهم حديث داشته باشد، سؤال اينجا به معنى حساب كردن است.
اجازه قدم برداشتن به كسى نمى دهند، مگر اين كه چهار برنامه او را حسابرسى كنند: «عُمُرِكَ فِيما أَفْنَيتَهُ»
عمرى كه به تو دادند، كجا بردى و تمام كردى؟ «وَ جَسَدِكَ فِيما أَبْلَيْتَهُ»
بدنت را در كجا هزينه كردى؟ «وَ مالِكَ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبْتَهُ وَ أَيْنَ وَضَعْتَهُ» پول و اموال خود را از كجا به دست آوردى و در كجا خرج كردى؟ «وَ عَنْ حُبّنا أَهْلَ البَيتِ» از عشق و علاقه شما به اهل بيت عليهم السلام مى پرسند، كه آيا علاقه به اهل بيت دارى يا نه؟ «فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: وَ مَا عَلامَةُ حُبِّكُمْ يا رَسُولَ اللّهِ؟»
در ميان جمعيت، كسى كه اين حرف ها را از پيغمبر صلى الله عليه و آله مى شنيد، به پيغمبر صلى الله عليه و آله عرض كرد: نشانه اين محبت چيست؟ محبت همه چهارده نفر معصوم را داشته باشد يعنى چه؟ حضرت فرمودند: «مَحَبّة هذا وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى رَأْسِ عَلِىّ بْنِ ابى طالِبٍ»
خيلى جالب است كه محبت اميرالمؤمنين را همسان با محبت جمع حساب كردند؛ يعنى اگر همه ما را دارى، اما حضرت على عليه السلام را ندارى، ما هيچ رابطه اى با تو نداريم.
رومى نشد از سرّ على كس آگاه             آرى نشد آگاه كس از سرّ اله
يك ممكن و اين همه صفات واجب             لا حول و لا قوّة الّا بالله
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته