در قرآن مجيد آمده است:«فقضاهنّ سبع سموات في يومين; آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفريد.» عدد هفت ممكن است در اينجا عدد تكثير باشد يعني آسمانهاي فراوان و كرات بيشماري آفريديم و نيز ممكن است به معني اين باشد كه عدد آسمانها درست هفت است با اين قيد كه تمام آنچه از كواكب و ستارگان ثوابت و سيارات را ميبينيم جزء آسمان اول است. به اين ترتيب عالم آفرينش از هفت مجموعة بزرگ تشكيل يافته كه تنها يك مجموعة آن در برابر ديدگان انسانها قرار گرفته، دستگاههاي علمي و تحقيقاتي انسان به ماوارء اين منطقه يعني غير از آسمان اول نفوذ نكرده است. اما شش عالم ديگر چگونه است و از چه تشكيل يافته، جز خدا نميداند. ولي ممكن است علوم از روي آن در آينده پرده بردارد. به اين دليل كه علوم ناقص بشر به هر نسبت كه پيش ميرود، از عجائب آفرينش تازههايي را به دست ميآورد.
انسان هم پس از مرگ به آسمان ـ به معني آسمانهاي هفتگانه كه مادي هستند ـ نميرود بلكه وارد عالم برزخ ميشود يعني عالمي كه بين دنيا و آخرت است.
منبع : پاسخگو