اهميت شب در قرآن‏

شما آيات مربوط به شب را در قرآن مجيد ببينيد كه انسان چگونه مى تواند با شب معامله كند و چه كسانى از شب به كجا رسيدند؟ من چند آيه را براى نمونه ذكر مى كنم: «سُبْحنَ الَّذِى أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَا الَّذِى برَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ ءَايتِنَآ»  شب بود كه با كمك من، حقايق به پيغمبر صلى الله عليه و آله ارايه شد؛ يعنى در تاريكى شب بود كه انوار، روشنايى هاى ابدى و دايمى را ديد. نتيجه سير ايشان در شب، در همين يك جمله است؛ «لِنُرِيَهُ مِنْ ءَايتِنَآ» بخشى از آيات مرا ببيند، نه اين آيات قرآن، قرآن مجيد كه در روز بيست و هفتم رجب يكباره در قلب مبارك حضرت طلوع كرد و پروردگار به او فرمود: در خواندن اين آيات براى مردم عجله نكنيد، هر مقدارى كه لازم باشد، ما جبرييل را مى فرستيم تا براى تو بخواند و تو براى مردم بخوان. اين يك نوع از آيات خداست. اين آياتى كه پروردگار مى فرمايد در شب ارايه داديم، حقايق بسيار با ارزشى در اين عالم و ماوراى آن است كه آيه شريفه در اينجا توضيح نمى دهد، ولى از آيات ديگر قرآن استفاده مى كنيم كه آيات ارايه شده نيز آيات تكوينى كتاب آفرينش و هم آيات مربوط به رحمت پروردگار عالم بوده است؛ يعنى هم اين طرف پرده را به او ارايه داديم و هم آن طرف پرده را، تا وقتى پيغمبر صلى الله عليه و آله در عمق تاريكى اين شب انوار را ديد و به صبح رسيد، وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله كتابى از آنچه كه تماشا كرده بودند؛ ديده ها، يافته ها و طلوع آيات بر قلب مبارك ايشان كه در آيات ديگر قرآن در اين زمينه مطالبى مطرح شده است براى مردم بيان كردند كه فهم بعضى از آنها خيلى مشكل است.