اين بالا پريدن ها، حيوانى است وگرنه زمانى كه كمبودها و نواقص روحى و اخلاقى بيرون مى آيند، بايد هيجان و پايكوبى و شادى كنند. اين هيجان از كجاست؟
از همراهى مددهاى غيبى، ملائكه به آنها مى گويند:
«نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا»
ما بوديم كه زير بازوان شما بوديم و شما را مى برديم. اگر ما در دنيا دوست شما نبوديم، شما نيز از آن رقص ها مى كرديد؟ آن نواختنى كه شما را به هيجان مى آورد، از طرف ما بود. ما از جانب خدا در باطن شما مى نوازيم و در اين نواختن ما بود كه شما تلطيف مى شديد و اشك از چشم شما جارى مى شد. در اين نواختن ما بود كه دلكنده مى شديد و مى گفتيد: مشهد، كربلا، مناجات، دعاى كميل و عرفه برويم. اگر ما نمى نواختيم كه شما از جاى خود تكان نمى خورديد.
مطربانش از درون دف مى زنند بحرها از شورشان كف مى زنند
منبع : پايگاه عرفان
