پيدايش عقيده‏هاى مختلف با زبان‏

در اوايل دنيا كه كافر وجود نداشته است، چون زندگى در دنيا با پيغمبرى حضرت آدم عليه السلام شروع شد. با اين بزرگوارى كه خدا در قرآن مى فرمايد:

«إِنِّى جَاعِلٌ فِى الْأَرْضِ خَلِيفَهً »  اول كفر، شرك، كمونيسم، سوسياليست و كاپيتاليسم، نيروانا، بودائيسم و لائيك كه نبود، زندگى با دين، پاكى، درستى، عبادت، كرامت، پاكدامنى و تقوا شروع شده بود.

«كَانَ النَّاسُ أُمَّهً وَ حِدَهً » اين آيه قرآن است، به تدريج زبان ها به انحراف افتاد. آن روزگارى كه قلم و كاغذ نبود، در اين زمينه عهده دار همه عقيده ها زبان بود. شروع به مكتب سازى كرد.

غزالى جمله زيبايى درباره زبان دارد. نمى دانم اين عبارت را خود غزالى بيان كرده است، يا از كسى ديگر نقل كرده. مى گويد:

«اللِّسانُ جِرْمُهُ صَغِيرٌ وَ جُرمُهُ كَبيرٌ وَ عَظيمِ»

زبان عنصرى با جرم و حجمى سبك و كوچك است. اگر زبان را در ترازو بگذارند، چند گرم وزن دارد؟ اما اين زبان عالم را به آتش مى كشاند و در مقابل خدا، تنها در عربستان سيصد و شصت خداى قلابى ساخت. در هندوستان تا كنون پانزده ميليون خدا ساخته است. فرهنگ لاييك، كمونيست، امپرياليسم و بوداييسم ساخته زبان است.

اين زبان، حضرت على عليه السلام را به گونه اى نشان داد كه مردم بر خود واجب ديدند كه در نمازها او را لعن كنند و امام مجتبى عليه السلام را از فتحعلى شاه و ناصر شاه قاجار و حرمسرا سازان شاهان تاريخ، زشت تر و پست تر نشان داد.

موج اين تبليغات بر شيعه نيز اثر گذاشت. شما حال و قلبى كه نسبت به أبى عبدالله عليه السلام داريد، آيا يك صدم آن را نسبت به حضرت مجتبى عليه السلام داريد؟

حضرت مجتبى عليه السلام چه كسى بود؟ حضرت عليه السلام ده سال امام واجب الاطاعه أبى عبدالله عليه السلام بوده است، يعنى امام حسين عليه السلام مأموم امام حسن عليه السلام بوده است.