مهمانى، مهمانى سبك و ساده اى نيست. آن وقت در اين مهمانى دعوت كرده كه يك وعده غذاى مادى نخوريد، به جاى اين، من از غذاى عنايات، رحمت، مغفرت، كرم، رضايت، غفاريت و ودوديّت خود به شما خواهم چشاند.
اگر دلتان مى خواهد كه در دنيا به شما بچشانم، چشم و گوش و زبانتان را هم وادار به روزه كنيد. و اگر دلتان مى خواهد در آخرت به شما بچشانم، كه آخرت به شما قطعا مى چشانم.
من از هشت درِ بهشت اسم يك درش را «ريّان» گذاشته ام، براى كسانى است كه ماه رمضان تشنه شدند، و مى توانستند آب بخورند و نخوردند. اين جزاى آب خالى است، حالا مزد غذا نخوردن ها چيست؟ نمى دانيم. مزد باطن روزه چيست؟ نمى دانيم. اين قدر هست كه به جهنم مى گويد: هر كس آمد رد شود، تو حمله ات را بكن، روزه دارها هم از جهنم رد مى شوند، ولى آتش جهنم به روزه دارها احترام مى كند، اصلاً خودش را كنار مى كشد؛
« الصومُ جُنةٌ من النار »
روزه، بين بنده من و آتش مانع و حاجب و سپر است. چون روزه داران مهمان ناخوانده كه نبوده، و مثل آن زن، بى ادب هم نبوده است.منبع : پایگاه عرفان
