هجمه وسائل ارتباط جمعى بر تقوا

الان كه ما در خانه‏هايمان همه نوع وسائل كنارمان هست؛ انواع فيلم‏هاى خارجى را كه در تلويزيون خودمان داريم. انواع زن‏هاى بى‏حجاب خارجى را كه در سريال‏ها هستند. انواع زنان ايرانى، با آرايش و قيافه دلبرى كه در فيلم‏هاى خودمان داريم. لباس‏ها، شكل خانه‏ها و پارك‏ها، خيابان‏ها كه همگى جاذبه شهوت هستند. نمى‏توانيم هم نداشته باشيم، چكار كنيم؟ برويم سراغ خانه‏هاى كاهگلى قديم؟ هيچ كس قبول نمى‏كند.

اين‏ها را از گنهكاران خالى كنيم، كل مملكت را بايد خالى كرد، چون همه ما گنهكار هستيم، الا يك تعداد معينى از اولياى خدا.

به تمام خانم‏هايى كه رعايت مسائل الهى را نمى‏كنند، بگوييم: از كل ادارات و بيمارستان‏ها بيرون برويد؟ بايد خيمه عزا بزنيم.

به تلويزيون بگوييم: فيلم نگذار! مى‏گويد: چكار كنم؟ هر شب مى‏خواهيد برايتان تعزيه بگذاريم؟ نمى‏شود.

اول تقوا را معنى كنم، نه مراتب تقوا را. خدا مى‏گويد: تقوا يعنى حالتى در بنده‏ام كه در برابر جاذبه هر گناهى قرار گرفت، قاطعانه و شجاعانه به گناه بگويد: دامنم براى نشستن غبار تو جا ندارد، چون دامنم از توحيد، نبوت، ترس از عذاب الهى، ديد ملائكه، حضور مقدس پروردگار عالم، ياد قبر و قيامت، ياد زحمات انبيا عليهم‏السلام و . . . پر است. من ظرف حياتم جاى پذيرايى از شما را ندارد.