معناى «شكر» بر نعمات الهى‏

هزينه كردن اين نعمت ها وقتى كه برابر با تدبير و طرح و نقشه حضرت حق باشد، خداوند متعال در قرآن اين هزينه كردن را به عنوان «شكر» شناخته است.

وقتى كه انسان چشم خود را صحيح خرج كند، يا در مطالعه، علم، قرائت قرآن، گريه براى خدا و اهل بيت عليهم السلام، نگاه كردن با محبت به مردم و پدر و مادر، يا به تعبير خود قرآن: نظر انداختن به جهان هستى كه براى شناختن هر چه بهتر صاحب هستى باشد، اين ها «شكر» است.

يعنى اگر يك انسانى تمام نعمت ها را- چه منفصل، چه متصل- در همه عمر، برابر با تدبير و برنامه الهى خرج كند، اين بنده به تمام معنا شاكر است. اما اگر مجموعه نعمت ها را خلاف برنامه الهى مصرف كند، اگر روزى يك ميليون بار «الحمد للّه» بگويد، باز هم طبق آيات قرآن، بنده كافر پروردگار است.