نصيحت لقمان به فرزند خويش‏

قرآن در مورد لقمان مى گويد: «وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا لُقْمنَ الْحِكْمَةَ» يك روز پسرش را صدا زد، گفت: عزيز دلم!- اين قطعه خيلى ناب است و يك نسخه كامل زندگى است-

«تَعَلَّمْتُ سَبْعَةَ الآفٍ مِنَ الحِكْمَةِ» 

هفت هزار چشمه حكمت از قلب من جارى كرده اند. دل عجب گنجايش و گيرندگى اى دارد.

با حرف، آدم حكيم و عارف نمى شود. هفت هزار چشمه حكمت از قلب من جارى كرده اند. پسرم! امروز چهار كلمه از آن هفت هزار چشمه را مى خواهم به تو ياد بدهم كه با ياد گرفتن اين چهار كلمه، خداوند در قيامت، تو را دوش به دوش من وارد بهشت كند. يعنى ظرفيت تو فعلًا چهار كلمه است و از هفت هزار كلمه، شش هزارنهصد و نود و شش كلمه آن پيش خودم مى ماند.