احترام به امام حسين عليه السلام‏

خانه علي عليه السلام خان تربيت بود. به قدرى اميرمؤمنان عليه السلام مؤدّب بود كه ادبش ادب الله بود. اميرمؤمنان عليه السلام ادب عجيبى داشت، هر وقت غير از آن وقتى كه حضرت در رختخواب افتاده بود و ضربه شمشير پسر مرادى نمى گذاشت كه او حركت بكند، غير از آن وقت، هر موقع اميرمؤمنان عليه السلام با حضرت سيدالشهداء عليه السلام كار داشت، او را و هم چنين ديگر فرزندانش را به اسم صدا نمى زد؛ يعنى در تمام عمر يك دفعه هم يا حسين! نگفت. فرزندان على عليه السلام مى گويند: پدرمان على عليه السلام هر وقت با امام حسين عليه السلام كار داشت، اول از سر جايش تمام قد بلند مى شد، و در همان حال ايستاده، با يك حالت ادب، رو به أبى عبدالله مى كرد و او را صدا مى زد: «الىّ يا أباعبدالله!» خيلى به فرزندانش احترام مى گذاشت، مخصوصاً به حضرت سيدالشهداء عليه السلام كه حساب ندارد.