شايد نزديك به سى و چند سال زندگى حضرت مسيح عليه السلام، اين مرد بزرگ الهى، در حالى كه خود را از تمام برنامه هاى مادى دنيا برحذر مى داشت، در ميان مردم به اشاع برنامه الهى قيام كرد، و محصول سى و سه سال برنام تبليغى او، به بيست نفر نمى رسيد؛ چون موانع، سدها و خطرات زياد بود، و قدرت حكام فوق العاده بود، و زرداران و زورداران در زندگى مردم خيلى نفوذ داشتند، و شايد آن مردم گمان مى كردند كه پيشرفت عيسى عليه السلام به ضرر آن ها باشد، و اين بزرگ ترين مانع در راه انبيا و در راه مصلحين بزرگ بشرى بود. چنين فكرى هميشه اكثريت مردم را در مقابل انبيا، ائمه و مصلحين پاك برگزيد خدا قرار مى داد، و وقتى قواى آنان كه عبارت از همين تود مردم بود، در اختيار ستم ستمگران قرار داشت، براى آن ها مسلماً پيشرفت كلى و همه جانبه اى در سطح بين المللى حاصل نمى شد.
منبع : پایگاه عرفان
