قرآن مجيد مى فرمايد :
از مواردى كه شيطان انحراف ايجاد مى كند ، مورد اقتصاد و مال است . نقشه ها ، وسوسه ها و خناس گرى هاى او در اين زمينه به صورت هاى مختلف است .
شيطان كه يا به صورت انسان گمراه ، متمرّد و سركش در زندگى انسان قرار مى گيرد ، يا به صورت هاى ديگر ، مخترع انواع راه هاى حرام است و يا اين كه برانگيزاننده حالات انسان نسبت به مال از طرق تحريك خصايصى مانند محبت ، حرص ، بخل و طمع است كه با ايجاد وسوسه هايى مانند : همه بردند ، تو چرا نمى برى ؟ همه خوردند ، تو چرا نمى خورى ؟ از ديگران چه چيزى كمتر دارى ؟ چرا آن آشناى تو تا ديروز پابرهنه بود ، امروز از ثروتمندان است ؟ تو در مقابل او ضعف نشان مى دهى . مگر به اندازه او نيستى ؟ يا به اندازه او نمى توانى ؟
به تعبير قرآن مجيد : گاهى ايجاد »تسويل« مى كند كه در كتاب خدا ذكر شده است . معناى عمقى »تسويل « اين است كه من به اميد علاج ، خودم را بيمار كنم . به اميد اين كه پاد زهر در داروخانه هست ، من خودم را در معرض زهر مار و نيش عقرب قرار دهم .
در مرحله معنوى اين است كه من به اميد رحمت و كرم خدا ، گناه كنم . بگويم : قرآن و همه مى گويند خدا مى آمرزد ، ما نيز چند روزى آلوده به گناه و مال حرام مى شويم ، بعد خدا ما را مى آمرزد .
اسم اين حال، امن از مكر و عذاب و جريمه خدا است . خود اين حالت ، از گناهان كبيره است .
امام صادق عليه السلام براى شناخت گناهان كبيره مى فرمايد :
هر گناهى كه در قرآن ذكر شده و خداوند متعال به آن گناه وعده عذاب داده است ، آن گناه كبيره است . يكى »الامن من مكر الله « است كه من خودم را به خاطر رحمت و كرم خدا ، از جريمه و عذاب الهى در امان بدانم و دست به آلودگى بزنم ، در حالى كه چنين امانى وجود ندارد .
من هر چقدر خودم را آلوده كنم ، اگر رحمت خدا را بخواهم طلب كنم ، بايد به طور واجب از آن آلودگى پاك بمانم ، وگرنه مغفرت مرا پاك نمى كند . مثلاً وقتى حق الناس يقينى را برده ام ، اگر بخواهم پاك شوم ، بايد مال مردم را كه برده ام ، برگردانم . اگر ده سال نماز نخوانده ام ، گفتن : الهى ! مرا بيامرز ، حرف بيهوده اى است ، بايد نمازهاى از دست داده را قضا كنم .
منبع : پایگاه عرفان
