
خيرخواهى خدا نسبت به بندگان
- تاریخ انتشار: 28 آذر 1391
- تعداد بازدید: 412
تنها در اين آيه شريفه نيست كه خدا به بندگانش از روى مصلحت و خيرخواهى امر مىكند كه خود و آنهايى كه در ارتباط با آنها هستند را از آتش دوزخ حفظ كنند . در آيات فراوان ديگرى نيز اين دعوت را دارد كه براساس رحمت ، محبت و لطف به بندگانش ، در قرآن مجيد صادر شده است .
اگر به بندگان علاقه ، محبت و مهر نداشت ، كارى به كار آنان نداشت ؛ يعنى از زمانى كه آنان را خلق مىكرد ، رها مىنمود و به خود وامىگذاشت . نه از باب اين كه به بندگان نياز دارد ، آنان را به خود وانگذاشته است ؛ چون او به هيچ چيزى احتياج ندارد .
آن وقتى كه چيزى را نيافريده بود ، بىنياز بود . اكنون كه ميلياردها موجود را آفريده است ، مانند همان زمان بىنياز و مستغنى است . اين كه خداوند اين همه با انسان كار دارد و هيچ كس نمىتواند بگويد : كارى به كار من نداشته باش ، به خاطر محبت و رحمت بىنهايتش است .