البته اين امنيت را پروردگار عالم در باطن انسان تقويت مى كند و براى دفع خطرها در اين امواج سنگين، خود پروردگار انسان را يارى مى دهد. من چند آيه در اين زمينه از قرآن كريم براى شما ذكر مى كنم: «إِنَّ اللَّهَ يُدَ فِعُ عَنِ الَّذِينَ ءَامَنُواْ» «انّ» به معنى قطعى و يقينى بودن است. خدا با كلمه «الله» آمده، نمى گويد: «انّ الربّ» چون او دفاع كننده اى است كه قدرت، توان و علمش بى نهايت است. كدام موجودى مى خواهد اين دفاع را درهم بكوبد؟ مطلب را بايد با دو آيه ديگر تقويت كرد: «يُرِيدُونَ لِيُطْفُواْ نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَ هِهِمْ»
پيوسته در صدد هستند كه «نور الله» را خاموش كنند، نه «الله» را. اينجا بحث خود «الله» نيست، بلكه بحث «نور الله» است. «نور الله» چهره هاى پاك، جامع، كامل و با ايمانى هستند كه با معرفت و عاشقانه، براساس تدبيرهاى تشريعى پروردگار عالم زندگى مى كنند. اين را شما به طور صريح مى توانيد بعد از آيه نور، در سوره مباركه نور كه پروردگار پنج بار كلمه نور را ذكر مى كند، معنيش را به دست بياوريد كه اين نور كجاست و مصاديق آن چه كسانى هستند؟ «فِى بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوّ وَ الْأَصَالِ» اين نور در خانه هايى است كه پروردگار عالم آن خانه ها را رفعت داده و در اين خانه ها افرادى هستند كه در عمل تسبيح مى گويند، نه با زبان. ما با زبان خود تسبيح مى گوييم، چون خيلى راحت مى گوييم: «سبحان الله» در نماز شبانه روز، به صورت واجب داريم تسبيح مى گوييم. اما من كه دارم با زبانم پروردگار را از هر عيب و نقصى تنزيه و پاك مى كنم، خودم پر از عيب و نقص هستم.
كدام خانه؟ «بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ» در آن خانه اى كه برنامه هاى «يُسَبّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوّ وَ الْأَصَالِ» در جريان است؛ در عمل دارند پاك و بى عيب بودن خدا را از هر نقصى نشان مى دهند.
منبع : پایگاه عرفان