گاهى من مرتكب كارى مى شوم، بعد در مقابلش يك عذر محكمه پسند مى آورم. مرا به دادگاه ببرند، مى گويند: چرا نماز صبح را نخواندى؟ مى گويم: من چندين سال است كه اهل نماز هستم، اما جدى جدى اين بار از خواب بيدار نشدم.
اين عذر را خود خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله هم قبول كرده اند، عقل و منطق هم قبول
دارند. اين قابل پسند است.
يا مى گويند: شما چرا نمازتان را نشسته خواندى؟ من يك نسخه از جيبم در مى آورم، مى گويم: ببينيد، اين دكتر متخصص گفته ايستاده نماز خواندن براى شما ضرر دارد، معذورم.
منبع : پایگاه عرفان
