
سابقه مسخره كردن رسولان الهى
- تاریخ انتشار: 26 آذر 1391
- تعداد بازدید: 846
البته اين كار سابقه دارد . قرآن مجيد سابقهاش را بيان مىكند :
» يَحَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ «
اين حرف خداست : تأسف و اندوه بر شما مردم باد كه من پيغمبرى را نفرستادم ، مگر اين كه او را مسخره كرديد ، آن هم نه يك بار و دوبار ، بلكه مسخره كردن شما ادامه داشت .
اهل جهنم مىگويند : اين تقصير اول ما بود كه گوش نداديم و باعث شد اهل جهنم شديم . معلوم مىشود كسى كه به حرف خدا ، انبيا عليهم السلام امامان عليهم السلام ، دلسوزان و عالمان ربانى گوش مىدهد ، خود را از گرفتار شدن به عذاب فردا حفظ مىكند .
اين معنى »اتقوا الله « در اين آيه است :
» يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ «
2 - اهل تعقل در حقيقت نبوديم
اما دومين حرفى كه جهنمىها مىزنند اين است :
» أَوْ نَعْقِلُ «
اين حرفهايى كه انبيا عليهم السلام درباره خدا مىزنند ، تعقل و انديشه نكرديم .(185) وقتى انسان انديشه مىكند ، حق و باطل را درك مىكند . انديشه كردن خرجى نمىخواهد . مقدارى فكر ، دقت و دل دادن به آن حرفها را مىخواهد . وقتى صداى خدا در قرآن بلند مىشود :
» إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَنِ وَ إِيتَآىِ ذِى الْقُرْبَى وَ يَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنكَرِ وَ الْبَغْىِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ «
دقايقى در اين آيه تفكر كند ، ببيند ثمره عدالت ، احسان است . در مثبت بودن احسان و ميوه آن تفكر كند ، در »ايتاء ذى القربى « ، جود ، كرم ، سخاوت ، جوانمردى ، فحشا ، منكر و بغى . بعد از ده دقيقه فكر، مىفهمد كه اين حرفها حق است و ضدّش نيز باطل . بعد از درك كردن حق ، اگر به حق آراسته نشود و به دنبال باطل برود ، خودش را با عذاب خدا درگير كرده است .