لزوم خودشناسى به نحو كلى

  بدون ترديد ، اساس و مايه شناخت بخشى از حقايق ، خودشناسى است ، البته به صورت كلى ، نه جزئى و تفصيلى.

 اگر انسان به خود نظر كلى بياندازد ، با زمان بسيار كم و اندكى انديشه ، خود را خواهد شناخت . وقتى كه علم و معرفت خودشناسى را به دست بياورد ، حقايق شناسى كار خيلى ساده اى مى شود .

 قرآن مجيد براى نمونه در آيات متعددى دو حقيقت را مطرح مى كند ؛ حقيقت نخست را كه وجود مبارك حضرت حق است ، در حدود دو هزار آيه آورده است و حقيقت دوم را كه معاد است ، در حدود هزار آيه .