يك جمله بسيار پر ارزشى سيد رضى در باب حكمت هاى نهج البلاغه، از وجود مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام نقل مى كنند كه حضرت، شكل برخورد مردم را با زندگى دنيا، در دو چهره بيان مى كنند.
اميرالمؤمنين عليه السلام حكيم، عالم، امام و اهل خدا است و تمام عرفان به حقايق اين هستى در قلب وجود مقدس او مى جوشد.
حضرت مى فرمايد:
« الدُنيا دار ممرٍ و لا دار مقرٍ »
خداوند متعال اين زندگى و دنيا را به شكلى نظام داده كه مى گذرد، تمام شده و به پايان مى رسد، هيچ انسانى را دنيا در خودش نگاه نداشته است كه به او چهره ابدى بدهد. چند سالى شما را نگاه مى دارد و بعد هم شما را از اين خانه بيرون مى كند.
همان طورى كه در رحم مادر نمانديد و بعد از پايان نه ماه، بدون اين كه اختيارى به دست شما باشد، مادر شما درد زاييدن گرفت و رحم مادر، شما را بيرون كرد. اين دنيا هم بعد از چند سال درد زاييدن مى گيرد و شما را بيرون مى كند و براى عالم
آخرت مى زايد.آخرت است كه ديگر درد زاييدن نمى گيرد و شما را براى جاى ديگرى نمى زايد. شما در آنجا ماندنى هستيد.
منبع : پایگاه عرفان
