پروردگار در قرآن مجيد، قرض گيرنده را كنار زده و خود را جاى قرض گيرنده قرار داده است:
« مَّن ذَا الَّذِى يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَـعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً »
خدا در اين آيه نگفته است «يقرض الناس»، گيرنده را كنار زده و خود را جاى گيرنده قرار داده است، گفته: من خودم دست دراز مى كنم، مى گويم: پولدارها! منِ خدا كه هستى را آفريده ام، قرض مى خواهم، بعد فرموده است: چقدر مى خواهى قرض بدهى؟ يك ميليون؟ يك ميليونت را الان در دنيا، برگردانم يا در قيامت بى نهايت بر گردانم؟ معامله عاشقانه، پول نه، معامله عشق به عشق، محبت به محبت.
منبع : پایگاه عرفان
