آرزوى مريم عليهاالسلام بعد از مرگ

نيمه شب مسيح صورتش روى خاك بود، داشت گريه مى كرد، مناجات مى كرد، مادرش ـ مريم ـ پايين تپه بود، ديد صداى مادر نمى آيد. عيسى  عليه السلام از تپه سرازير شد، سراغ مادر آمد، در تاريكى نصف شب ديد مادر مرده است. شما مى دانيد كه قرآن مجيد به مريم در عبادت، طهارت باطن، عفت نفس، سلامت فكر، سلامت خانواده، بالاترين نمره را داده است. مريم يك شخصيتى بود در همين دنيا، در سيزده چهارده سالگى گوشش به صداى فرشتگان مقرب پروردگار وصل شد، اين سند قرآن است:

 « وَإِذْ قَالَتِ الْـمَلَئِكَة يَـمَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَـكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَـكِ عَلَى نِسَآءِ الْعَــلَمِينَ »

 باز در آيه ديگر دارد:

 « إِذْ قَالَتِ الْـمَلَئِكَة يَـمَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِى الدُّنْيَا وَالْأَخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ »

 « يَـمَرْيَمُ اقْنُتِى لِرَبِّكِ وَاسْجُدِى وَارْكَعِى مَعَ الرَّ كِعِينَ »

 آرى، ديد مادر از دنيا رفته، قبر كند، مادر را دفن كرد، صورت را روى قبر مادر گذاشت، اين قدر گريه كرد كه خوابش برد. خواب انبيا با ما خيلى فرق مى كند. شما اگر خواب ديدى كه گفتند: بچه ات را با خودت ببر به مكه، منى، و قربانى كن، اجراى اين كار بر شما صد در صد حرام است. و اگر او را ببرى و قربانى كنى، مؤمنى را كشتى و اهل جهنم هستى.

اما قرآن مى گويد: ابراهيم  عليه السلام به اسماعيل گفت:

 « إِنِّى أَرَى فِى الْمَنَامِ أَنِّى أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى »

 من در خواب ديدم دارم تو را قربانى مى كنم،

 « قَالَ يَـأَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ »

 به هر چيزى امر شدى، انجام بده. بچه را به منى آورد، كارد را روى گلوى او گذاشت، پروردگار فرمود:

 « قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَآ »

 امر مرا تحقق دادى. اين خواب انبيا است.