اين نعمت ها را كه عنايت فرموديد، در بهشت است. از خانه و زن و خوراكى و پوشاكى و اثاث و تخت و پشتى و متكاهايى براى تكيه دادن و فرشهاى پهن شده. مى گويد: وقتى اهل بهشت وارد بهشت مى شوند:
« كُلَّمَا رُزِقُواْ مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا قَالُواْ هَـذَا الَّذِى رُزِقْنَا مِن قَبْلُ وَ أُتُواْ بِهِ مُتَشَـبِهًا وَ لَهُمْ فِيهَآ أَزْوَ جٌ مُّطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فِيهَا خَــلِدُونَ »
هر ميوه و نتيجه و محصولى كه در بهشت به آنها اعطا كنند، به همديگر مى گويند: ما اين خانه، اين زن، اين ميوه ها، اين فرش و متكا، اين تخت و اين آشاميدنى ها را نداشتيم؟ چرا، همه را داشتيم. يعنى آنجا هم عين همين جا است كه قرآن مى گويد: وقتى بهشتى ها چشمشان به نعمت ها مى افتد، مى گويند: ما همه اين ها را داشتيم.
منبع : پایگاه عرفان
