نظر پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام درباره اين افراد را ببينيد ـ اين روايت در كتاب «جامع الصغير » جلد يك، صفحه 132 آمده است ـ براى اين روايت دو مقدمه كوتاه معنوى و مادى نيز ذكر خواهم كرد.
اما مقدمه معنوى: اميرالمؤمنين عليه السلام در دعاى كميل مى فرمايد:
« هذا ما لا تقوم له السموات و الارض »
كل آسمان ها و زمين در مقابل آتش جهنم هيچ مقاومتى ندارند.
علماى علوم طبيعى مى گويند: سطح خورشيد، شعله هايى مى زند كه گاهى شانزده هزار كيلومتر ارتفاع آن است. حرارت سطح خورشيد بيست ميليون
درجه است، ولى خورشيد در مقابل همه عالم، به قدر يك ارزن نيز حساب نمى شود.
وقتى از امام صادق عليه السلام پرسيدند: زمين چقدر حجم دارد؟ فرمود: در بيابانى كه ابتدا و انتهايش معلوم نيست، مانند ارزنى است كه گم شده است. زمين در مقابل عالم قابل لحاظ كردن نيست.
در قيامت چون مسير از آن طرف است، همه بايد از آنجا رد بشوند، زمين محشر هست، بعد جهنم هست و بعد بهشت است، اين جغرافياى قيامت است، طبق قرآن، سه قطعه است، محشر، جهنم، بهشت، تا انسان در دنيا از همه گناهان نگذرد، قيامت از جهنم قدرت گذشتن ندارد. اين توان گذشتن را اينجا بايد فراهم كرد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله در مورد اين آتش جهنم مى فرمايد: تمام هفت طبقه جهنم، به مؤمن مى گويند، مؤمن يعنى آن ساختمان سازى كه با مصالح الهى، ساختمان انسانيت را تكميل كرده و ناقص نيست. عقل پخته، قلب سليم و نفس تزكيه شده دارد، جهنم به او مى گويد: بگذر و برو:
« فَقَدْ أَطْفَأ نُورُك لَهَبِى
تو كه مى خواهى از من عبور كنى، تمام آتش مرا با نور خود خاموش مى كنى تا بگذرى.
اين توان مؤمن درقيامت است، البته توان بدنى نه، توان انسانى و نورى مؤمن: اين نور، آن نار را در هنگام عبور خاموش مى كند. اين نور خداست كه در عقل،
قلب و نفس مؤمن تجلى دارد و در قيامت نيز ظهور مى كند:
« يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَـتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَـنِهِم »
منبع : پایگاه عرفان
