تمام پرونده هاى ما را در شب قدر، نزديك طلوع فجر، به امام عصر عليه السلام ارائه مى كنند، تا او پرونده ما را تدبير كند. هيچ عالم شيعه و سنى در سلامت و بزرگوارى سيد بن طاووسحرفى ندارد. ايشان مى گويد: سحرگاه در سرداب سامرّا، صداى امام دوازدهم عليه السلام را شنيدم، هيچ كس نبود، فقط من بودم. با گريه مى فرمود:
«اللهمّ انّ شيعَتَنا خُلِقَتْ مِن شُعاعِ انوارنا »
خدايا ! شيعه هاى ما را از شعاع نور ما آفريدى، اين هايى كه ما را دوست دارند، محب ما هستند، براى ما كار مى كنند، آنها را از نور ما آفريدى:
«و بقيّة طينتنا و قد فعلوا ذنوباً كثيراً »
بقيه را از اضافه گل ما آفريدى. من مى دانم اين شيعيان ما گناهان زيادى مرتكب شده اند، بيمار روى دست مانده را بايد چه كار كرد؟
خدايا! اگر شيعيان ما گناه فراوان كرده اند، يك اشتباه داشتند و آن اين بود كه:
«اتكالاً على حبّنا و ولايتنا »
گفتند: ما به محبت على و اولاد او عليهم السلام دلگرم هستيم، خدايا ! شب خيلى مهمى است، خودت در قرآن سند دادى كه:
« لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ »
امام صادق عليه السلام سه شب احيا سخت مريض بود، شب نوزدهم و بيست و يكم را خوابيد، اماشب بيست و سوم فرمود: رختخوابم را به مسجد بياوريد، مرا با همين حال به مسجد ببريد.
خدايا ! پيغمبر فرمود: بيچاره ترين و محروم ترين مردم، مردمى هستند كه امشب تو براى آنان كارى نكنى و به آنها نگاهى نكنى.
منبع : پایگاه عرفان
