آن گاه شما را فراموش مى كنم كه نان بدهم؟ ! پس چرا به دنبال حرام مى رويد؟ چرا بخيل و حريص شديد. چرا خواهر و برادران به جان هم افتاده ايد؟ چرا با هم قهر هستيد؟
« إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ »
پروردگار براى روزى دهى به خودش قسم خورده است. مستقيم به خودش قسم خورده است:
« وَ فِى السَّمَآءِ رِزْقُكُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ »
روزى شما و هر چه به شما وعده داده شده، در علم من و نزد من است.
« فَوَ رَبِّ السَّمَآءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ »
به پروردگار اين آسمان ها قسم كه روزى دادن من به شما حق است.
تمام تعداد موجودات روزى خورم، مقدار روزى هر كدام، عيال و افراد تحت تكفل شما، مقدار عمر شما، همه را مى دانم و به ملك الموت گفته ام: اين روزى بنده من است، تا آخرين لقمه اش را نخورده است، جان او را نگير. در دادن روزى به شما كم نمى گذارم. گاهى چلوكباب است، گاهى نان و سيب زمينى، گاهى نان و ماست. چرا اين همه حرص مى زنيد؟
تا آخرين لقمه روزى شما را ندهم، شما را به آخرت انتقال نمى دهم. آن
كسانى كه چنان دنيايى را جيفه مى بينند، لقمه اى از آن مى خورند؟ آنها از حلال مى گذرند، چه رسد به حرام.
منبع : پایگاه عرفان
