يا عقل را در كنار بدن تغذيه مى كنند، يا اگر عقل كامل هستند ديگران را تغذيه مى كنند. آنچه را كه گرفته اند به ديگران بر مى گردانند كه ديگران هم عقلشان كامل بشود. نفس را تغذيه مى كنند، حداقل آيات اخلاقى قرآن مجيد را نگاهى مى كنند و در خودشان عملا ظهور مى دهند. خدا مى گويد: من گذشت را دوست دارم، ايشان هم در برخوردهاى نامناسبى كه با آنها مى شود، تمرين گذشت مى كنند. خدا مى گويد: من احسان را دوست دارم، اينها احسان مى كنند. خدا مى گويد: من ترك غيبت را دوست دارم، اينها ترك غيبت مى كنند! اين تغذيه نفس است. و روح الهى شان را هم با حال، با اخلاص تغذيه مى كنند:
« إِنَّ صَلاَتِى وَنُسُكِى وَمَحْيَاىَ وَمَمَاتِى لِلَّهِ رَبِّ الْعَــلَمِينَ »
آخرت آباد و برزخ شيرين و دنياى با امنيت، مال چنين افرادى است كه تمام وجودشان گيرنده فيض است.
منبع : پایگاه عرفان
