نهج البلاغه نسخهای است که بعد از قرآن کریم، بهترین طبیب دلسوز برای جامعه انسانی است . امام علی علیه السلام نگاه های بسیار عمیقی در رابطه با مصائب و مشکلات و سختیها دارند که برای انسان آرام بخش است. یکی از کاربردهای نهج البلاغه این است که اندیشه انسان را نسبت به انحراف ها اصلاح میکند و وسوسهها ، تردیدها ،کم بینیها و بدبینیها را معالجه میکند.
امام به عیادت یکی از دوستان بیمار رفتند وکنار بسترش نشستند. چهره او افسرده بود. شاید اوپیش خود فکر میکرد من که شیعه هستم، چرا باید بدن من چنین مبتلا شود؟ امام به او آرامش و امنیت خاطرداده و فرمودند: «يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ»، بیماری، گناهان را میریزد، همانند باد پاییزی که برگهای درخت را میریزد.
این دیدگاه امیر المؤمنین علیه السلام است که عالم به حقایق و اراده الله است وعالم به این که خدا درباره بندگان تصمیمهای خیر و مثبتی دارد. انسان با معرفت به اینگونه لطائف ،اشارات و حقایق، زبان شکایت او بسته میشود و حال نارضایتی او از بین میرود. زیرا پروردگار عالم با انسان معامله بسیار پرارزشی میکند. بدن مؤمن درد میکشد و دربرابرآن پروردگار هم ریزش گناهان را از او قبول کرده است. این معامله رب با عبد، رفتار عاشق با معشوق است.
منبع : پایگاه عرفان