نعمت‌های مادی او دو نوع است؛ یک نوع آن نعمت متصل و نوع دیگرش نعمت منفصل است.
اما نعمت متصل آن، وجود خود ما و اجزای بدن ماست. عقیده دانشمندان بزرگ آن است که این نعمت‌هایی که وجود ظاهری ما را تشکیل داده‌اند، آن‌قدر زیاد و گسترده و با منفعت‌‌اند که تحقیق پیرامون هر قسمتی از آنها یک رشته مستقل علمی را تشکیل می‌دهد. کمیّت این نعمت‌های ظاهری تا حدی قابل اندازه‌گیری است، اما قیمت آنها را اگر بخواهند اندازه‌گیری کنند نمی‌شود. چقدر عنصر در این عالم خرج شده تا بدن ما به وجود آمده؟ هیچ کس نمی‌تواند قدر و قیمت آنها را اندازه بگیرد.
در این زمینه مطلبی را از ادیسون، مخترع برق برایتان بگویم. البته مسأله در قرآن کریم و روایات و جلوی چشم ما روشن است، اما او هم سخنی گفته که خیلی خوب و قابل توجه است. ایشان می‌گوید من یک‌بار در کارخانه در حال کار بودم که یکی از انگشتانم به یکی از دستگاه‌های کارخانه گیر کرد و ناخن روی انگشتم کنده شد و من بی‌حال شدم. سریعا آمدند و دستم را پانسمان کردند و 40 یا50 روز طول کشید تا دوباره ناخنم درآمد. آن ناخن نو را یک‌بار خوب نگاه کردم و حساب کردم که اگر تمام کارخانه‌های روی کره زمین را کنار یکدیگر بچینند و آنها بخواهند یک ناخن مثل آن بسازند نمی‌توانند! مسأله مو، پوست، دندان، لثه، زبان، عضله‌ها، اعصاب، ماهیچه‌ها، دستگاه گوارش، دستگاه گردش خون و این قلب که هشتاد یا نود سال باز و بسته می‌شود و خسته هم نمی‌شود نیز همین گونه است.
البته در کنار این همه نعمت، عده‌ای هم حتی یک‌بار ننشسته‌اند و فکر کنند که اینها را چه کسی ساخته و برای چه مرحمت کرده است؟ آنها از این سفره و این تشکیلات فقط برای شکم و شهوت استفاده کرده‌اند و هرگز فکر نکرده‌اند که انبیا و ائمه برای چه آمده‌اند و تشکیلات این عالم برای چیست؟ آنان این بدن باعظمت را هشتاد نود سال شب خوابانده‌اند و صبح دوباره بیدار کرده‌اند و به این طرف و آن طرف برده‌اند و آن را تا شب خسته کرده‌اند، اما هرگز پیرامون آن دقت نکرده‌اند. عجیب این است که اینها خودشان از همه دیوانه‌های دنیا دیوانه‌ترند، اما می‌نشینند و به انبیا می‌خندند، همچنان‌که برخی از گذشتگان هم از هر دیوانه‌ای دیوانه‌تر بوده‌اند و به ابراهیم علیه السلاممی‌خندیدند و می‌گفتند ابراهیم را داخل آتش بیندازیم تا از دست او راحت شویم، یا می‌گفتند موسیعلیه السلام را بکشیم و راحت شویم. باید دید که آنها چقدر بدبخت بوده‌اند!
یک نعمت هم نعمت منفصل است که دائم ما با این نعمت‌های منفصل مانند شب و روز، خورشید، ماه، ستاره، دریا، ابر و باد و باران، زراعت، حیوانات حلال گوشت و خاک و سنگ سر و کار داریم و قدر این نعمت‌ها را هم نمی‌توانیم بفهمیم.
منبع : پایگاه عرفان
