و كان من دعائه عليه السلام فى الاستخاره
دعاى سى و سوم كه مى خوانده اند حضرت سيدالساجدين در خواستن راه خير در حين استشاره به پروردگار.
«اللهم انى استخيرك بعلمك، فصل على محمد و آله، واقض لنا بالخيره».
الاستخاره: طلب الخيره لرشاد. و الخيره- بكسر الخاء و سكون الياء و فتح الراء بوزن الميره- الاسم من قولك: خار الله لك فى هذا الامر.
يعنى: بار خدايا، مى خواهم از تو نيكويى و راه راست يافتن را به علم تو كه محيط است به همه ى چيزها چنانچه هست. پس رحمت كن بر محمد و آل او، و حكم كن از براى ما به آنچه خير و خوب است.
«و الهمنا معرفه الاختيار».
الالهام: ما يلقى فى الروع. يقال: الهمه الله. و الاختيار: الاصطفاء.
(يعنى:) و در دل ما انداز شناختن خير و برگزيده را.
«و اجعل ذلك ذريعه الى الرضا بما قضيت لنا».
و بگردان آن را وسيله ى خشنودى به آنچه قضا كرده اى از براى ما.
«و التسليم لما حكمت».
فى نسخه الاصل: «و التسليم» على الجر عطفا على الرضا. و فى روايه عميد الروساء على النصب، اما على اخذ الواو بمعنى مع، و اما على العطف على «ذريعه» و ان كان فى الاخير شى ء.
يعنى: و بگردان آن را وسيله ى انقياد و گردن نهادن مر آن چيزى را كه حكم كرده اى بر ما- يا: وسيله ى خشنودى به آنچه حكم كرده اى با تسليم و انقياد.
«فازح عنا ريب اهل الارتياب. و ايدنا بيقين المخلصين».
«ازح»- بالزاء و الحاء المهمله- فعل امر مخاطب، من ازاح يزيح على صيغه الافعال، اى: ابعد.
و الريبه: الشك.
يعنى: دور كن و زايل گردان از ما شك آنان كه اهل شكند. و قوت ده ما را به يقين مخلصين- يعنى آنان كه هر چه گويند و كنند به محض قربت بوده باشد و هيچ غرضى ديگر به آن در مياميزند.
و «مخلصين» بر صيغه ى اسم فاعل و اسم مفعول هر دو روايت شده.
«و لا تسمنا عجز المعرفه عما تخيرت فنغمط قدرك و نكره موضع رضاك».
«لا تسمنا» فى اصل النسخه بضم السين، اى: لا تولنا. من: سامه خسفا، اذا اولاه ظلما. و اكثر استعماله فى العذاب و الشر. اى: لا تجعلنا ضعيفى المعرفه. و منه قوله تعالى:(يسومونكم سوء العذاب)، اى: يولونكم. و يروى «تسمنا»
بكسر السين من: وسمه يسمه وسما وسمه، اذا اثرت فيه بسمه و علامه وكى. و منه الميسم للمكواه. اى: لا تجعل ضعف المعرفه سمه و علامه لنا.
و «نغمط» بالغين المعجمه و كسر الميم و فتحها من بابى ضرب و علم. اى: نحتقر. يقال: غمط النعمه- بالكسر- يغمطها. و غمط عيشه- بالفتح- يغمطه غمطا- بالتسكين فيهما-، اى: بطره و حقره. و غمط الناس: الاحتقار لهم و الازراء بهم. و فى الحديث: «انما ذلك من سفه الحق و غمط الناس». يعنى ان يرى الحق سفها و جهلا و يحتقر الناس.
و القدر بمعنى التقدير.
يعنى: مگردان ما را ضعيف المعرفه- يا: ضعف معرفت را علامت و سمت ما مساز- از آنچه تو اختيار كرده اى و برگزيده اى از صفات و افعال، پس خوار شماريم- يا: انكار نماييم- تقديرات تو را و كراهت ورزيم از آنچه خشنودى تو در آن است.
«و نجنح الى التى هى ابعد من حسن العاقبه، و اقرب الى ضد العافيه».
نجنح، اى: نميل. جنح- بالجيم و النون ثم الحاء المهمله اخيرا- اى: مال.
(يعنى:) و ميل كنيم و انحراف ورزيم به افعال و اعمالى كه دورتر باشد از نيكويى عاقبت و نزديكتر باشد به مكاره كه ضد عافيت است.
«حبب الينا ما نكره من قضائك. و سهل علينا ما نستصعب من حكمك».
دوست گردان به سوى ما آنچه كراهت داشته باشيم از قضاى تو. و آسان كن بر ما آنچه دشوار شماريم از حكم تو.
«و الهمنا الانقياد لما اوردت علينا من مشيتك حتى لا نحب تاخير ما عجلت، و لا تعجيل ما اخرت».
و ملهم ساز ما را انقياد و گردن نهادن مر آن چيزى را كه فرود آورده اى بر ما از تكاليف از روى خواست خود، تا آنكه ما دوست نداريم تاخير آنچه تو شتاب كرده اى آن را و نه و شتاب نمودن بر آنچه تو اراده ى تاخير آن نموده اى.
«و لا نكره ما احببت، و لا نتخير ما كرهت».
و ناخوش نشماريم آنچه تو دوست داشته اى آن را و اختيار ننماييم آنچه تو ناخوش شمرده اى آن را.
«و اختم لنا بالتى هى احمد عاقبه و اكرم مصيرا».
و خاتمه ى اعمال ما را اعمال و افعالى كن كه آن محمودتر باشد از روى عاقبت و كريمتر باشد از روى بازگشت به تو.
«انك تفيد الكريمه و تعطى الجسيمه».
الكريمه: كل شى ء مكرم و كل شى ء مكرم عليك فهو كريمك و كريمتك.
و الجسيمه: العظيمه. و جسم الشى ء، اى: عظم.
(يعنى:) به درستى كه تو افاده مى كنى چيزهاى نيكو را و اعطا مى كنى عطاياى عظيم را.
«و تفعل ما تريد. و انت على كل شى ء قدير».
و مى كنى آنچه مى خواهى. و تو بر همه چيز توانايى چنانچه خواهى.
فارسی
و كان من دعائه علیه السلام فى الاستخاره
0
0%
(نفر
0)
نظر شما در مورد این مطلب ؟
نمی پسندم
می پسندم
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:
آخرین مطالب
بیشترین بازدید این مجموعه
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
